Sampung Pantig SAPATOS Ni: John Mark C. Sinoy Tula

Sampung Pantig

SAPATOS

Ni: John Mark C. Sinoy

I.

Ako ba talaga’y mapagpanggap,

Magagarang gamit ang pangarap,

Magkaroon ng ganung kay sarap,

Kahit walang pera at mahirap.

II.

Isang araw ako ay lumabas,

Sa mall nagpapalipas ng oras,

Nakita ang magandang sapatos,

Hinawakan, inamoy ng lubos.

III.

Sa araw na iyon, walang pera,

Sinsilyo. wala rin sa’king bulsa,

Kaya mula noon ay nag-ipon,

Mabiling sapatos ang intensyon.

IV.

Dalawang buwan ang nakaraan,

At ang ipon ay dalawang daan,

Ngunit malaki pa rin ang kulang,

Gagawin lahat, mabili lamang.

V.

Hindi mapigilan ang sarili,

 Ang sapatos ay gustong mabili,

Kaya kalukohan ay ginawa,

Nagnakaw araw-araw kay Ina.

VI.

Pati na rin ang manok ni Papa,

Na palihim itong kinukuha,

Sa kaibigan ibinibenta,

Para ang hinahangad, makuha.

VII.

Umabot na rin ng isang libo,

Pumunta sa mall, binili ito,

Nakuha’t nasuot ang sapatos,

Kaya kasayaha’y idinaos.

VIII.

Maganda talaga sa pisikal,

Ngunit hindi ito nagtatagal,

Iningatang sapatos, nawala,

Hindi alam kung sinong nagkuha.

IX.

Kalungkutan ang aking nadama,

Panghihinayang ay makikita,

Sa’king mukha, umiyak, lumuha,

At kagalakan din ay nawala.

X.

Kaya ako’y lubusang nagsisi,

Sa nagawa na pagkakamali,

At sana ay hindi na maulit,

 Ang nagawa, na dulot ng inggit.

XI.

Mapatawad, aking hinihiling,

Sa pambobola, ako’y magaling,

Malaman man aking tinatago,

Siguradong ako na;y nagbago.

XII.

Sa nagawa, ako ay natuto,

Pagnanakaw, dapat nang ihinto,

Hindi tularan ang ibang tao,

At hindi rin magbabalat-kayo.