Pagsasalin

Love Never Dies

By Br Raksun

I have loved her for one year and five months. She is working in the canteen as the cashier; the canteen is around hundred yards from my room and it’s just far from my thoughts. I sit in my room, sleep in my bed and she is always with me in my thoughts. The only thing, I have to say is the truth that she is in my thoughts as I love her and I don’t know about her. She may be unaware of the fact that I love her as I did not say anything about my love with her. I think, she doesn’t know about my love.

She works in her counter taking cash and giving change. I eat in the canteen three times a day and sometimes it is four times, even though I am not hungry. I sit in the canteen mostly in a chair from where I can see her perfectly. I see her while eating my food and drinking my coffee. I see her while eating my meal and tasting the coconut chutney or Bharva Baingan. I can’t be sure which one I like, everything looks good while I see her there. She is feast for my eyes. I am coming to the canteen for the last one year and five months, as I know well that I have come to this room one year five months back. Her sight makes all my senses numb but I have the desire to see her more. I do not know that anybody is observing me. My heartbeat is so fast as if I am sure that this time I would tell about my feelings to her. But I cannot do it, then I just sit here in the canteen while watching her and she is in her place taking cash and returning change to the customers.

Is she my love for all my life? Why I am so getting fried in her thoughts. I am student in the city college and I see number of girls there. But a feeling like this did not come from any girl there. How it has to be explained? All these look like some past connections that make me attracted towards her.

Few days are there when she did not come to her duty. I was really very much troubled for not seeing her. I don’t know where she lives. I tried to get her address by asking the cook in that canteen. The cook looked at me with suspicious looks and asked me, “Why do you ask about her?”

“I am a regular customer here and I wondered why she is not coming for four days? I just want to know if she is not ill.” I replied managing to appear very normal.

“Daisy went to Bombay for her relative’s marriage. She is coming tomorrow.” The cook answered.

I know now that she is Daisy. I could not eat or drink well all these four days. I am so hungry that I had food full of my stomach on that day. It is a fact that I haven’t eat or slept in the last four days. That day as I ate well and I also slept sound. That day I am so happy for only one thing that Daisy is coming the next day.

The canteen opens around seven o’clock and Daisy comes to duty so early. She works till night eight o’clock and then she leaves for home.

I came to know that Daisy is staying in West Queen’s road. I got the information from the same cook. He has become my friend and he is coming to my room to have few pegs of Whisky. I never misused his friendship for knowing more about Daisy and I never tried to know more about her. I did not let the cook know that I love Daisy. So whatever I asked about Daisy is thought by him.

One day I went to see her. So I had a tea and sipping it while I am seeing her.

It is raining outside. I saw a beautiful young man came inside the canteen and speaking with Daisy. I can’t hear what they are speaking.

I went to pay the bill.

“So Daisy, I wait outside. Come quick.” He said.

I paid the bill. She came out and asked someone else to sit in the counter.

I saw that the young man is standing outside with umbrella. She went outside to the car and standing few yards there. After she sat in the car, he went to the other side and sat in the driver’s seat. The car is started.

I feel like someone is squeezing my heart. It is burning. I stumbled and somehow stood right. I am walking in the rain and nobody is walking like me in the rain without an umbrella. I am fully wet. I crossed the road all wet until I reached my room. My heart is burning inside like something being roasted in the frying pan. I want to know who he is. I want to know what she is for him and I want to know what she is for me.

That night, I have no sleep. The other day I was suffering with fever.

Third day George came to my room. He is the cook in the canteen.

He inquired about me and he brought me tablets, bread & milk. He sat for a while speaking something about here and there.

“You know, two days back Daisy’s brother came and she has gone to Bombay again to attend some marriage. She will come tomorrow.” George said.

“What is her brother doing?” I asked him.

“He is working in HDFC as cashier. I heard that they are seeing matches for Daisy. But Daisy does not like to marry for some more years. So she is rejecting this.”

I am feeling like my fever is gone. I am feeling like I am very hungry. I want get myself ready to see Daisy tomorrow morning.

George went to canteen again. I sat in sofa and started seeing a movie that I like very much. I have good movie DVDs with me and whenever I feel I am happy, I see a movie while eating some crispy chips.

I don’t know what she is for me. I have not talked with her about my love. I don’t like to say this to her. My love is in my heart as safe as my money in my bank account. I love to use my feelings with great care so that I should not become “Loveless”.

Pag-ibig na Walang Hanggan

Isinalin ni John Mark C. Sinoy

Mahal ko siya ng isang taon at pitong buwan. Nagtatrabaho siya sa kantin bilang isang kahera. Ang kantin ay humigit kumulang na apat na daang yarda mula sa aking kuwarto at masyadong malayo mula sa aking pag-iisip. Naka-upo ako sa aking kuwarto, natulog sa aking kama at palagi ko siyang kasama sa aking isipan. Ang tanging bagay, ang masasabi ko ay ang katotohanan na siya ay nasa aking isipan na parang makhal ko siya at wala akong alam tungkol sa kanya. Siguro hindi niya batid ang katotohanan na mahal ko siya dahil wala akong anumang sinabi tungkol sa aking pagmamahal sa kanya. Sa tingin ko, wala siyang alam sa aking pagmamahal.

Nagtatrabaho siya sa kanyang kaha na tumatanggap ng pera at nagbibigay ng sukli. Kumakain ako sa kantin tatlong beses sa isang araw at kung minsan ay apat na beses kahit hindi ako gutom. Umuupo ako sa kantin kadalasan sa upuan mula kung saan makikita ko siya ng perpekto. Nakikita ko siya habang kumakain ako ng aking pagkain at umiinum ng aking kape. Nakikita ko siya habang kumakain ako ng aking tanghalian at tumitikim ng coconut chutney o Bharva Baingan. Hindi ako sigurado kung alin ang aking gusto, masarap ang lahat habang nakikita ko siya. Siya ang pyesta sa aking paningin. Palapit ako sa kantin sa huling isang taon at pitong buwan, sa pagkaka-alam ko na nanggaling ako sa ganitong silid sa nakalipas na isang taon at pitong buwan. Ang kanyang tingin ay nagdudulot ng pamamanhid ng aking pakiramdam ngunit gusto ko pa siyang makita. Hindi ko alam kung may nakakapansin sa akin. Tumitibok ang aking puso ng mabilis na parang sigurado akong ito ang pagkakataon na sabihin ko ang tunkol sa aking nararamdaman para sa kanya. Ngunit hindi ko kaya. Kaya umupo nalang ako sa kantin habang pinagmamasdan siya at siya ay nasa kanyang puwesto na tumatanggap ng pera at binabalik ang sukli sa mga kostumer.

Siya ba ang mahal ko sa buong buhay ko? Bakit ako piniprito sa kanyang isipan. Isa akong mag-aaral sa kolehiyo sa syudad at marami akong nakikitang babae doon. Ngunit ang ganitong pakiramdam ay hindi nakikita mula sa ibang babae doon. Paano ba ito maipapaliwanag? Lahat ng ito ay kagaya ng nakaraang pangyayari na ako ay nahalina sa kanya.

Ilang araw ang naroon nang hindi siya pumasok sa kanyang tungkulin. Nagulo ako nang hindi ko siya nakikita. Hindi ko alam kung saan siya nakatira. Sinubukan kung kunin ang kanyang address sa pamamagitan ng pagtatanong ko sa mga taga-luto doon sa kantin. Tumingin sa akin ang taga-luto na may kahina-hinalang pagtingin at nagtanong sa akin, “Bakit ka nagtatanong tungkol sa kanya”?

“Regular akong kostumer dito at nagtataka ako kung bakit hindi siya dumating sa loob ng apat na araw? Gusto ko lang malaman kung hindi siya nagkakasakit.” Sumagot ako ng maayos upang tingnang karaniwan.

“Pumunta si Daisy sa Bombay para sa kasal ng kanyang kamag-anak. Darating siya bukas.” Ang sagot ng taga-luto.

Alam ko na ngayon sa siya ay si Daisy. Hindi ako makakain o maka-inum ng maayos sa loob ng apat na araw. Gutom na gutom ako na parang puno ng pagkain ang aking tiyan sa araw na iyon. Ang totoo ay hindi ako kumain o natulog sa nakalipas na apat na araw. Sa araw na iyon, kumain ako ng maayos at natulog din ng mahimbing. Sa araw na iyon ay masayang-masaya ako dahil sa isang bagay, na si Daisy ay darating sa susunod na araw.

Nagbukas ang kantin ng halos alas siyete at dumating si Daisy ng napaka-aga sa kanyang trabaho. Nagtatrabaho siya hanggang alas otso ng gabi at pagkatapos ay umuwi sa kanilang bahay.

Dumating ang pagkakataon na nalaman kong si Daisy ay nakatira sa West Queen’s Road. Nakuha ang impormasyon mula sa parehong taga-luto. Siya ay naging kaibigan ko papunta siya sa aking kuwarto para magkaroon ng ilang pegs ng Whisky. Hindi ko ginamit ang aming pagkaka-ibigan sa mali para lang mas malaman ang tungkol kay Daisy at hindi ko sinubukang alamin pa ang tungkol sa kanya. Hindi ko pinayagang malaman ng taga-luto na mahal ko si Daisy. Kaya kung ano ang tinanong ko tungkol kay Daisy ay ideya niya.

Isang araw pumunta ako para makita siya. Kaya mayroon akong tsaa at hinigup ito habang nakikita ko siya.

Umuulan sa labas. May nakita akong gwapong binata na dumating sa loob ng kantin at kausap si Daisy. Hindi ko narinig ang kanilang pinag- uusapan.

Pumunta ako upang magbayad ng bayarin.

“Kaya Daisy, maghihintay ako sa labas. Bilisan mo.” Ang sabi ng binata.

Binayaran ko ang bayarin. Lumabas siya at humiling sa ibang tao na umupo sa kanyang puwesto.

Nakita ko na ang binata ay nakatayo sa labas na may dalang payong. Lumabas si Daisy patungo sa kotse at nakatayo ilang yarda doon. Pagkatapos ni Daisy na umupo sa kotse, pumunta ang binata sa kabilang dulo at umupo sa upuan ng drayber. Pina-andar ang kotse.

Nararamdaman kong may taong pumiga sa aking puso. Galit nag alit ako. Nadapa ako at kahit paano ay tumayo ng matuwid. Naglalakad ako sa ulan at walang sinumang kagaya ko na naglalakad nang walang payong. Basang-basa ang buong katawan ko. Basang-basa ako na tumawid sa kalye hanggang nakarating ako sa aking kuwarto. Nasusunog ang aking puso katulad ng inihaw sa kawali. Gusto kong malaman kong sino ang binatang ‘yon. Gusto kong malaman kong ano si Daisy para sa kanya at kong ano si Daisy para sa akin.

Nang gabing iyon, wala akong tulog. Kamakailan nagtiis ako sa lagnat.

Ikatlong araw, dumating si George sa aking kuwarto. Siya ang taga-luto sa kantin.

Nagtanong siya tungkol sa akin at dinalhan niya ako ng gamot, tinapay at gatas. Saglit siyang umupo habang nagsasalita ng kahit ano tungkol sa kung saan-saan.

“Alam mo, sa nakalipas na dalawang araw, dumating ang kapatid ni Daisy at pumunta na naman siya sa Bombay para dumalo ng kasal. Darating siya bukas.” Ang sabi ni George.

“Ano ang ginagawa ng kanyang kapatid?” Tinanong ko siya.

“Nagtatrabaho siya sa HDFC bilang kahero. Naririnig kong naghahanap sila ng kapareha ni Daisy. Ngunit hindi gusto ni Daisy na makasal ng maaga. Kaya tinanggihan niya ito.”

Nararamdaman ko na parang nawala ang aking lagnat. Parang nararamdaman kong gutom na gutom ako. Gusto kong maghanda para makita si Daisy bukas ng maaga.

Pumunta muli si George sa kantin. Umupo ako sa supa at nagsimulang nanonood ng pelikula na talagang gusto ko. Mayroon akong mga DVD ng magagandang pelikula na dala-dala ko kapag nararamdaman kong masaya ako. Nanonood ako ng pelikula habang kumakain ng ilang crispy chips.

Hindi ko alam kong ano siya para sa akin. Hindi ko siya naka-usap tungkol sa aking pagmamahal. Hindi ko ito gustong sabihin sa kanya. Ang aking pagmamahal ay nasa aking puso parang ligtas kagaya ng pera ko sa bangko. Gusto kong gamitin ang aking nararamdaman na may mahusay na pag-aalaga nang sa gayon ay hindi ako maging “Walang Pag-ibig.”